Produkty

PIPES [kwas piperazyno-N,N′-bis(2-etanosulfonowy)] jest często stosowany jako środek buforujący w biochemii.Jest to bufor kwasu etanosulfonowego opracowany przez Gooda i in.w 1960 roku.PIPES ma pKa bliskie fizjologicznemu pH, co czyni go użytecznym w hodowli komórkowej.Udokumentowano, że minimalizuje utratę lipidów podczas buforowania histologicznego aldehydu glutarowego w tkankach roślinnych i zwierzęcych. Środek buforujący o pKa zbliżonym do pH fizjologicznego.

Przeciwdrobnoustrojowy peptyd magainina 2 tworzy pory w błonach lipidowych i indukuje przenikanie przez błonę zawartości komórkowej.Chociaż to przenikanie jest prawdopodobnie główną przyczyną jego działania bakteriobójczego, mechanizm powstawania porów pozostaje słabo poznany.Dlatego szczegółowo zbadaliśmy interakcję magaininy 2 z błonami lipidowymi przy użyciu pojedynczych olbrzymich jednowarstwowych pęcherzyków (GUV).Wiązanie magaininy 2 z błoną lipidową GUV zwiększało ułamkową zmianę pola powierzchni błony, δ, która była proporcjonalna do stężenia powierzchniowego magaininy 2, X. Wskazuje to, że stała szybkości magaininy 2 indukowała dwa przejście ze stanu nienaruszonego do stanu porowatego znacznie wzrastało wraz ze wzrostem δ.Napięcie błony lipidowej po aspiracji GUV również aktywowało tworzenie porów wywołane przez magaininę 2.Aby ujawnić lokalizację magaininy 2, zbadano oddziaływanie magaininy 2 znakowanej karboksyfluoresceiną (CF) (CF-magainin 2) z pojedynczymi GUV zawierającymi rozpuszczalną w wodzie sondę fluorescencyjną AF647 za pomocą mikroskopii konfokalnej.W przypadku braku napięcia spowodowanego aspiracją, po interakcji magaininy 2 intensywność fluorescencji obręczy GUV spowodowana CF-magainin 2 gwałtownie wzrosła do stałej wartości, która pozostawała stała przez długi czas, a na 4-32 s przed początku wycieku AF647 intensywność obręczy zaczęła szybko rosnąć do innej stałej wartości.Natomiast w obecności napięcia nie zaobserwowano wzrostu intensywności obręczy tuż przed rozpoczęciem wycieku.Wyniki te wskazują, że magainin 2 nie może przemieszczać się z zewnętrznej do wewnętrznej monowarstwy aż do momentu tuż przed utworzeniem porów.Na podstawie tych wyników dochodzimy do wniosku, że pory wywołane przez magaininę 2 są porami aktywowanymi przez rozciąganie, a rozciąganie wewnętrznej monowarstwy jest główną siłą napędową tworzenia się porów.