alfa-amylaza CAS:9000-90-2 C10H13FN2O4
Numer katalogu | XD90389 |
Nazwa produktu | alfa-amylaza |
CAS | 9000-90-2 |
Formuła molekularna | C10H13FN2O4 |
Waga molekularna | 244,22 |
Zharmonizowany kod taryfowy | 35079090 |
Specyfikacja produktu
Temperatura topnienia | 66-73°C |
Wygląd | biały proszek |
Jednym z istotnych podejść terapeutycznych w leczeniu cukrzycy typu 2 jest stosowanie środków, które mogą zmniejszać hiperglikemię poposiłkową poprzez hamowanie enzymów trawiących węglowodany.W niniejszym badaniu zbadano wpływ ekstraktu opartego na analizie biologicznej i frakcji suszonych owoców owocni Phaleria macrocarpa, tradycyjnej rośliny przeciwcukrzycowej, na α-glukozydazę i α-amylazę, w celu zrozumienia ich mechanizmu przeciwcukrzycowego, jak jak również ich możliwe działanie tłumiące na poposiłkowy wzrost glukozy. Oceniono ekstrakt metanolowy (ME), otrzymany w wyniku kolejnej ekstrakcji rozpuszczalnikowej, jego najskuteczniejszą frakcję ciecz-ciecz n-butanol (NBF) oraz podfrakcję chromatografii kolumnowej flash (SFI), do hamowania aktywności α-glukozydazy (drożdże) i α-amylazy (świnie) in vitro.Ponadto przeprowadzono potwierdzające testy in vivo na szczurach z cukrzycą indukowaną streptozotocyną (SDR) przy użyciu doustnych testów tolerancji glukozy, sacharozy i skrobi. 75%) i α-amylazy (87%) in vitro (IC50 = odpowiednio 2,40 ± 0,23 μg/ml i 58,50 ± 0,13 μg/ml) w sposób zależny od dawki;Stwierdzono, że efekt jest o około 20% większy niż akarbozy (55%), standardowego inhibitora α-glukozydazy (IC50 = 3,45 ± 0,19 μg/ml).ME i SFI hamowały również α-glukozydazę (IC50 = 7,50 ± 0,15 μg/ml i 11,45 ± 0,28 μg/ml) i α-amylazę (IC50 = 43,90 ± 0,19 μg/ml i 69,80 ± 0,25 μg/ml), ale mniejszym stopniu.W badaniach in vivo na szczurach z cukrzycą NBF i SFI skutecznie zmniejszały szczytowe stężenie glukozy we krwi (PBG) o 15,08% i 6,46%, a pole pod krzywą tolerancji (AUC) odpowiednio o 14,23% i 12,46% po prowokacji doustnej sacharozą (P<0,05);potwierdzając w ten sposób zaobserwowane działanie in vitro.Te efekty redukcji PBG i AUC wykazano również w testach tolerancji glukozy i skrobi, ale w mniejszym stopniu. Odkrycia te ujawniają, że P. macrocarpa może osłabiać hiperglikemię zarówno w warunkach in vitro, jak i in vivo, poprzez silne hamowanie enzymów hydrolizujących węglowodany, co sprawia, że żywotna roślina do pozyskiwania naturalnych związków do leczenia cukrzycy typu 2.