Bicine Cas: 150-25-4 Biały krystaliczny proszek 98% N N-DI(HYDROKSYETYLO)-B-AMINOOCTOWY KWAS
Numer katalogu | XD90110 |
Nazwa produktu | biciny |
CAS | 150-25-4 |
Formuła molekularna | C6H17NO4 |
Waga molekularna | 167.2035 |
Szczegóły przechowywania | Otoczenia |
Zharmonizowany kod taryfowy | 29225000 |
Specyfikacja produktu
Strata przy suszeniu | <2,0% |
Analiza | 98 - 101% |
Cl | <0,1% |
Wygląd | Biały krystaliczny proszek |
260nm | <0,04% |
Absorbancja przy 280 nm | <0,03% |
Bicyna jest obojnaczym buforem aminokwasowym, aktywnym w zakresie pH 7,6-9,0 (pKa 8,26 w 25°C).Zalecany bufor do prac biochemicznych w niskich temperaturach.Bicine służy do przygotowania stabilnego roztworu substratu do oznaczania guanazy w surowicy.Opublikowano zastosowanie bicyny w metodzie cienkowarstwowej chromatografii jonowymiennej do rozdzielania białek.Bicyna została wykorzystana do krystalizacji peptydów i białek.W badaniu kinetycznym kompleksu czwartorzędowego analogu stanu przejściowego kinazy kreatynowej zastosowano bicynę w buforze reakcyjnym.Opisano wielofazowy układ buforowy do SDS-PAGE białek i peptydów, który zawiera bicynę.
Pojedyncze ściany pęcherzyków płucnych poddane badaniom rozciągania wzdłużnego w soli fizjologicznej i bicynie (0,2 M) ulegają stopniowemu zanikowi napięcia tkankowego (TTD).Zbadaliśmy wpływ różnych rozwiązań na to TTD i szukaliśmy odpowiednich zmian w ultrastrukturze.Miąższ płuca preparowano do pojedynczych ścian pęcherzyków płucnych (30 X 30 X 150 mikronów) w soli fizjologicznej buforowanej fosforanami (0,15 M).Przeniesiono do kąpieli rozciągającej, tkankę zanurzono w bicynie, soli fizjologicznej, wzmocnionym roztworze Hanka, 0,25% błękitu Alcian w soli fizjologicznej lub roztworze dodecylosiarczanu sodu, na różne okresy.Te same tkanki, przechodząc przez dane wydłużenie z maksymalną siłą mierzoną w czasie, utrwalono w buforowanym aldehydzie glutarowym/kwasie garbnikowym i poddano obróbce pod mikroskopem elektronowym.Pojedyncze ściany pęcherzyków płucnych zanurzone w soli fizjologicznej lub Bicine wykazywały postępujące TTD.W śródmiąższu pojawiły się wakuole lub przestrzenie, które wraz z dezorganizacją komórkową postępowały wraz z TTD.Widziane w ciągu 0,3 godziny zmiany były znacznie zaawansowane po 0,6 godziny.Jednak w dodecylosiarczanie sodu (70 mM) nie było TTD i strukturalnie nie było śródmiąższu, pozostały tylko błony podstawne i białka włókniste.We wzmocnionym roztworze Hanka lub 0,25% błękitu Alcian macierz śródmiąższowa, morfologia komórek i napięcie tkanki były dobrze zachowane przez 1 godzinę.Badanie to sugeruje, że wypłukiwanie macierzy śródmiąższowej zachodzi w soli fizjologicznej lub bicynie, a nienaruszona macierz jest niezbędna do zachowania napięcia tkanki.