Błękit bromotymolowy, wolny kwas Cas: 76-59-5 Purpurowy/brązowy proszek
| Numer katalogu | XD90526 |
| Nazwa produktu | Błękit bromotymolowy, wolny kwas |
| CAS | 76-59-5 |
| Formuła molekularna | C27H28Br2O5S |
| Waga molekularna | 624,38 |
| Szczegóły przechowywania | Otoczenia |
| Zharmonizowany kod taryfowy | 29349990 |
Specyfikacja produktu
| Wygląd | Fioletowy/brązowy proszek |
| Analiza | 99% |
| Strata przy suszeniu | 3% maks |
| Zawartość barwnika | 95% min |
| Zakres przejściowy | pH 5,8 - 7,6 Żółto - Niebieski |
| Rozpuszczalność przy 0,1% (95% etanol) | Jasne rozwiązanie |
| Długość fali maksymalnej absorpcji (pH 5,8) λ1 max | 430 - 435 nm |
| Długość fali maksymalnej absorpcji (pH 7,6) λ2 max | 615 - 618 nm |
| Chłonność (E 1% w komórce 1 cm przy λ1 max), pH 5,8 | 260 - 300 |
| Chłonność (E 1% w komórce 1 cm przy λ2 max), pH 7,6 | 470 - 520 |
Zbadano zachowanie bioelektrochemiczne trzech barwników trifenylometanowych (TPM) powszechnie stosowanych jako wskaźniki pH oraz ich zastosowanie w systemach przenoszenia elektronów za pośrednictwem bioanod oksydazy glukozowej w ogniwach biopaliwowych.Błękit bromofenolowy, błękit bromotymolowy i zieleń bromokrezolowa porównano bioelektrochemicznie z dwoma szeroko stosowanymi mediatorami, benzochinonem i karboksyaldehydem ferrocenowym.Przeprowadzono badania biochemiczne pod kątem utleniania enzymatycznego, powinowactwa enzymatycznego, wydajności katalitycznej i regeneracji kofaktora.Różne cechy barwników TPM jako mediatorów są określone przez charakterystykę procesów utleniania/redukcji badanych elektrochemicznie.Odwracalność procesów utleniania/redukcji została również ustalona poprzez zależność pików woltamperometrycznych od szybkości przemiatania.Wszystkie trzy barwniki wykazały dobre wyniki w porównaniu z FA i BQ, oceniając je w półenzymatycznym ogniwie paliwowym.Eksperymenty z potencjodynamiką i odpowiedzią mocy wykazały maksymalne gęstości mocy 32,8 μW cm-2 dla karboksyaldehydu ferrocenu, a następnie podobne wartości uzyskane dla barwników TPM około 30 μW cm-2 przy użyciu glukozy i stężeń mediatorów 10 mmol L-1 i 1,0 mmol L-1 odpowiednio.Ponieważ nie zaobserwowano zużycia mediatorów podczas procesu bioelektrochemicznego, a także osiągnięto dobre procesy recyklingu redoks, zastosowanie barwników trifenylometanowych uważa się za obiecujące w porównaniu z innymi układami pośredniczącymi stosowanymi z bioanodami oksydazy glukozowej i/lub ogniwami biopaliwowymi.
