Produkty

Kilka analogów guanozyny, tj. acyklowir (i jego doustny prolek walacyklowir), pencyklowir (w postaci doustnego proleku, famcyklowir) i gancyklowir, jest szeroko stosowanych w leczeniu herpeswirusa [tj. 2 (HSV-2), wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV) i/lub ludzkim wirusem cytomegalii (HCMV)].W ostatnich latach opracowano kilka nowych analogów guanozyny, w tym 3-członowe pochodne cyklopropylometylu i metenylu (A-5021 i synguanol) oraz 6-członowe pochodne D- i L-cykloheksenylu.Aktywność acyklicznych/karbocyklicznych analogów guanozyny została określona wobec szerokiego spektrum wirusów, w tym HSV-1, HSV-2, VZV, HCMV, a także ludzkich herpeswirusów typu 6 (HHV-6), typu 7 (HHV- 7) i typ 8 (HHV-8) oraz wirus zapalenia wątroby typu B (HBV).Stwierdzono, że nowe analogi guanozyny (tj. A-5021 oraz D- i L-cykloheksenyl G) są szczególnie aktywne przeciwko tym wirusom (HSV-1, HSV-2, VZV), które kodują specyficzną kinazę tymidynową (TK), co sugeruje, że że ich aktywność przeciwwirusowa (przynajmniej częściowo) zależy od fosforylacji przez indukowaną wirusem TK.Wyraźną aktywność przeciwwirusową odnotowano również w przypadku A-5021 przeciwko HHV-6 oraz D- i L-cykloheksenylu G przeciwko HCMV i HBV.Działanie przeciwwirusowe acyklicznych/karbocyklicznych analogów nukleozydów może być znacznie wzmocnione przez kwas mykofenolowy, silny inhibitor dehydrogenazy 5'-monofosforanu inozyny (IMP).Nowe karbocykliczne analogi guanozyny (tj. A-5021 oraz D- i L-cykloheksenylo-G) są bardzo obiecujące nie tylko jako środki przeciwwirusowe do leczenia zakażeń herpeswirusem, ale także jako środki przeciwnowotworowe do skojarzonej terapii genowej/chemioterapii raka, pod warunkiem, że (część) komórek nowotworowych została transdukowana wirusowym (HSV-1, VZV) genem TK.