Produkty

Często stwierdza się empirycznie, że adsorpcja białek na granicy faz ciało stałe-ciecz sprzyja tworzeniu się rozpuszczalnych agregatów i większych, niewidocznych i widocznych cząstek, ale kluczowe etapy tego procesu są często trudne do bezpośredniego zbadania.Agregację, w której pośredniczy adsorpcja na powierzchniach międzyfazowych woda-tlenek krzemu (SiOx), podobnie jak na uwodnionych powierzchniach szklanych, scharakteryzowano jako funkcję pH i siły jonowej alfa-chymotrypsynogenu (aCgn) i przeciwciała monoklonalnego (IgG1).Cela przepływowa umożliwiła odbijanie neutronów warstwom białek zaadsorbowanych na czystych powierzchniach SiOx, jak również po kolejnych etapach „płukania”.Agregaty odzyskane w roztworze po delikatnym „spłukaniu” powierzchni scharakteryzowano za pomocą rozpraszania neutronów, mikroskopii i spektroskopii fluorescencyjnej.Cząsteczki IgG1 były zorientowane głównie „płasko” względem powierzchni SiOx, przy czym pierwotna warstwa białkowa była desorbowana w minimalnym stopniu, podczas gdy rozproszona warstwa wierzchnia była łatwa do spłukania.Cząsteczki aCgn były odporne na desorpcję, gdy wydawały się rozłożyć na granicy faz, ale poza tym były łatwo usuwane.W przypadkach, w których wystąpiło silne wiązanie, desorbowane białko było mieszaniną monomeru i niewielkich ilości agregatów HMW (dla aCgn) lub cząstek niewidzialnych (dla IgG1).Zmiany w adsorpcji i/lub rozkładaniu wraz z pH wskazywały, że we wszystkich przypadkach istotne były oddziaływania elektrostatyczne.