Produkty

Po wprowadzeniu do nomenklatury i koncepcji „plam Romanowskiego” następuje krótkie omówienie zastosowanych barwników, a zwłaszcza kluczowej roli lazuru B i zanieczyszczeń większości komercyjnych partii barwników.Omówiono cechy techniczne standaryzowanych i tradycyjnych barwników Romanowskiego, np. liczbę i stosunek użytych barwników kwasowych i zasadowych, działanie rozpuszczalnika, czasy barwienia i efekty utrwalania.Zwraca się uwagę na szczególne zalety barwienia Romanowsky'ego, a mianowicie polichromazję uzyskiwaną w technicznie prosty sposób z możliwością intensyfikacji przebarwień „koloru fioletowego”.Przedstawiono różne fizykochemiczne zagadnienia, a mianowicie barwienie kwasowe i zasadowe, cechy charakterystyczne kwaśnych i zasadowych mieszanin barwników, konsekwencje zróżnicowanej szybkości barwienia różnych składników komórek i tkanek oraz różnych barwników, chemiczne znaczenie „koloru fioletowego” „selektywność substratowa dla powstawania purpurowej barwy i jej intensyfikacja in situ dzięki efektowi szablonu, efektom osadzania żywicy i wcześniejszemu utrwalaniu.W oparciu o te zjawiska fizykochemiczne przedstawiono mechanizmy różnych zastosowań barwienia metodą Romanowskiego, w tym rozmazów krwi, szpiku i cytologii;pasma G chromosomów;mikroorganizmy i inne jednostki jednokomórkowe;oraz skrawki tkanki parafinowej i żywicy.Wspólne czynniki zaangażowane w te specyficzne mechanizmy są łączone, aby wygenerować „uniwersalny” ogólny mechanizm tych plam.Omówiono pewne ogólne problemy związane z plamami Romanowskiego, w tym niestabilność roztworów kwaśnych mieszanin barwników zasadowych, nieodłączną heterogeniczność polichromowanego błękitu metylenowego i wynikające z tego problemy standaryzacji.Na koniec dołączono racjonalny schemat rozwiązywania problemów.