Produkty

1. Częstość występowania pozaszpitalnych zakażeń gronkowcem złocistym opornym na metycylinę rośnie w zastraszającym tempie.Skuteczne leczenie historycznie obejmowało wczesne oczyszczanie rany i podawanie antybiotyków.Niniejsze badanie miało na celu prospektywne określenie skuteczności terapii empirycznej w leczeniu zakażeń rąk. Prospektywne badanie z randomizacją przeprowadzono w szpitalu powiatowym I stopnia.Pacjenci z zakażeniem rąk otrzymywali albo empiryczną dożylną wankomycynę przy przyjęciu, albo dożylną cefazolinę.Wyniki śledzono na podstawie ciężkości zakażenia, odpowiedniej odpowiedzi klinicznej i długości pobytu.Efektywność kosztowa została obliczona na podstawie całkowitego kosztu dla każdego pacjenta w obu grupach.Przeprowadzono analizy statystyczne. Do badania włączono czterdziestu sześciu pacjentów.Dwudziestu czterech losowo przydzielono do grupy otrzymującej cefazolinę (52,2%), a 22 (47,8%) do grupy wankomycyny.Nie było statystycznej różnicy między kosztami leczenia (p < 0,20) ani średnią długością pobytu (p < 0,18) między grupami.Pacjenci przydzieleni losowo do grupy otrzymującej cefazolinę mieli wyższe średnie koszty leczenia w porównaniu z pacjentami przydzielonymi losowo do grupy otrzymującej wankomycynę (p < 0,05).Pacjenci z cięższymi zakażeniami mieli wyższe średnie koszty leczenia (p < 0,0001) i dłuższy średni czas pobytu (p = 0,0002).Pod koniec badania częstość występowania pozaszpitalnego opornego na metycylinę S. aureus w szpitalu powiatowym autorów wyniosła 72 procent, co spowodowało przedwczesne zakończenie badania przez instytucjonalną komisję rewizyjną z powodu wysokiej częstości występowania wykluczając dalszą randomizację. Odpowiednie wczesne leczenie S. aureus opornego na metycylinę nie zostało ostatecznie ustalone.Nie stwierdzono różnic w wynikach stosowania cefazoliny w porównaniu z wankomycyną jako lekiem pierwszego rzutu.

2. Wraz z poprawą gojenia się ran poprzez profilaktyczne stosowanie dożylnych antybiotyków i udoskonaleniami technicznymi, pooperacyjne infekcje łokcia stały się mniej powszechne, ale nadal występują w niektórych planowych operacjach łokcia.Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności profilaktycznej aplikacji wankomycyny w pole operacyjne w celu zmniejszenia częstości infekcji po otwartym uwolnieniu pourazowych sztywnych stawów łokciowych. Retrospektywny przegląd 272 takich pacjentów w ciągu 4-letniej wykonano okres.W grupie kontrolnej (93 chorych) zastosowano prostą profilaktykę standardowymi antybiotykami dożylnymi;w grupie otrzymującej wankomycynę (179 pacjentów) wankomycynę w proszku podawano bezpośrednio do rany przed jej zamknięciem wraz ze standardową profilaktyką dożylną. Po obserwacji trwającej co najmniej 6 miesięcy w grupie kontrolnej stwierdzono 6 infekcji (6,45%; pewność przedział: 2,40%-13,52%) w porównaniu z brakiem (0%; przedział ufności: 0-2%.04%) w grupie wankomycyny, co stanowiło różnicę istotną statystycznie (P = 0,0027).Nie udokumentowano żadnych skutków ubocznych bezpośredniego stosowania proszku wankomycyny. Miejscowe stosowanie proszku wankomycyny może być obiecującym sposobem zapobiegania pooperacyjnym zakażeniom stawu łokciowego po uwolnieniu stawu łokciowego u pacjentów z pourazową sztywnością stawu łokciowego.